چندین قرن است که در این کشور، ارتباط وثیق و عمیق روحانیت با مردم، سر منشا تحولات سیاسی و اجتماعی سرنوشت‌ساز تاریخی بوده است؛ چراکه امتداد حرف مراجع در جامعه، جنبشی به راه می‌انداخت که حرکت هماهنگ تمامی مامومین را به دنبال داشت…
در مسیر پیروزی انقلاب اسلامی، آیت‌الله اشرفی اصفهانی، مجاهد و روحانی مبارزی از نسل علمای جبل آمل لبنان است که در زمان حضور خود در کرمانشاه، علاوه بر تربیت شاگردان بسیار، با ورود واضح و بیّن در مبارزات سیاسی، پایه‌گذار حرکت‌های وسیعی در آن خطه می‌شود که تحقق آرمان‌های امام و انقلاب را رقم می‌زند.
آگاهی امام جمعه کرمانشاه به مقتضیات زمان و زمانه بود که در خطبه‌هایش همواره از طرفی بر تبیین جایگاه ولایت فقیه و دفاع و پشتیبانی از این جایگاه، تاکید ورزد و از دیگر سو با عنایت به اهل تسنن بودن جمعیت غالب مستمعین، بر مسئله وحدت بین شیعه و سنی تمرکز کند و اقدامات موثری در حصول این مهم، انجام دهد.
اگرچه در حافظه تاریخی ایران، در نگاه اول تنها مبارزات سیاسی آیت‌الله اشرفی اصفهانی به چشم می‌خورد و شخصیت علمی ایشان کمتر در سخن آمده و کتابهایش حتی در بین طلاب علوم دینی مغفول و مهجور مانده است، اما برای ترسیم این چهره، اشاره به همین کافی است که امام خمینی او را جامع علم مفید خواند.
زندگی ساده و بی‌تکلف همیشگی این ولی خدا حتی بعد از منصوب شدنش به عنوان امام جمعه شهر در کنار رسواگری‌ها و روشنگری‌هایی که در کنار مبارزین و در وسط میدان داشت به انضمام مقبولیت میان عوام و خواص، چنان حقد و کینه‌ای در دل منافقین و سازمانشان ایجاد کرد که بعد از دو بار ترور نافرجام، نهایتا در 23 مهر سال 1361 هنگامی که مهیای اقامه نماز بود، او را در سنگر نماز جمعه و در محراب نماز به شهادت رساندند.
آری! شهادت در محراب، میراث مقتدایش امام علی علیه السلام بود …
