گاهی دل، زده می شود از این همه تکرار مکررات… پستها همه به مثابه طوطیانی که تنها تقلیدِ بی مغزِ زخاریفِ دیگر فضاهای مجازی را فریاد می زنند … و دریغ از ذهن که چه سرگیجه ای می گیرد در این هیاهوی بی مقدار بازیهای اخبار رسانه … و دریغ از ذهن که چه تنهاست در حسرت شنیدن کلامی فراتر از همه ی آنچه روزمرگی می نامندش … پس کجاست تشعش نوارنی آنچه درس استاد به من داد؟! کجاست تبلور روح بخش مسیحایی کلامی که در مدرسه یادم دادند؟ بس نیست این همه تکرار دگربارِ همه آنچه دیگران می گویند؟ تقدس و تفاوت این محیط از سایر فضاها را چگونه بخوانم وقتی تفاوتی نیست ؟!

پ.ن:

این دلنوشته با نگاه به مطالب منتشرشده در کوثرنت (فضای مجازی مخصوص طلاب خواهر) نوشته شده …
 

?آیت‌الله جوادی آملی: ? آن که روسری خود را بر سر چوب می کند، با قرآن مخالف نیست بلکه با شرایط کشور مخالف است ? کشوری که مشکل مالی داشته باشد، دینش در خطر است

لقد ارسلنا رسلنا بالبینات و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط

بلاتردید فلسفه وجودی دین، رساندن نوع بشر به فلاح و رستگاری است و در این راستا حداقل بنیادین در رسالت انبیاء که تمامی خداباوران –و نه تنها مسلمین- بر آن اتقاق نظر دارند، پذیرش اصل ارسال رسل و انزال کتب به جهت حاکم نمودن توحید (اقامه صلوه) و قیام به قسط و عدالت انسانی در جامعه است. لذا تبیین اوامر و نواهی دیگر بر مبنای این دو اصل اولیه و جهتِ آن غایت است. از توالی منطقی این مهم است که چنانچه فعل حکم یا ترک آن، هریک از این دو اصل را، منفردا یا تجمیعا، به مخاطره اندازد، فکری دیگر راهگشاست. تدبر در عوامل سقوط امت های پیشین در قرآن، جایی برای اثبات نظریه ی سقوط جوامع بر مبنای نحوه پوشیدگی زن و مرد باقی نمی گذارد. یک آیه، تنها یک آیه، در قرآن مبین، ظهور در سرنگونی جوامع به علت عدم پوشش موی سر ندارد. پس این همه دغدغه ی امروز بابت ورود در بحث حجاب، در پی نسیان کدام اصول است؟! بر گرویدگان به دین موعود است تا آرمان و اصولش را پاس دارند و مخاطرات بنیان کن را از ساحت دین دور نمایند تا مرکزیت دادن غافلانه به فروعات اغماض پذیر، به اساس و ستون های آن آسیبی نرساند. بررسی استراتژیک در تبیین ماموریتِ امروز پیروان کلام خدا، توجه به هشدارهای کدام رفتار تهدیدآمیز در جامعه را می طلبد؟ به راستی وجود کدامین قشر در جامعه دینی، پی افکن است؟ مترفین، مسرفین، مطففین، فی قلوبهم مرض، منافقین، عالم متنسک، جاهل متهتک یا عدم پوشش موی سر؟! مبنای این همه حساسیت بر موضوع اخیر و عدم واکنش بر آن امور متقدم، جهل است یا منفعت؟! تهدید جامعه با موی سر بیشتر است یا بدفهمی از عظمت مخرّب بهمن گونه مترفین این سوگیری را رقم زده است؟ بحث از تعطیلی حکم یا احکام الهی نیست بلکه بحث بر سر تبیین استراتژی هنرمندانه برای بقای دو اصل ابتدایی و شفافیت ماموریت های مربوط به آن دو اصل است. ای کاش بار دیگر بازگردیم و آیات عبور از عقبه، فاماالیتیم فلاتنهر، فلاتقهر و … را مرور کنیم تا از دلایل سقوط و انحطاط جوامع درک بهتری حاصل شود. با چند صد آیه ای که درخصوص بنی اسرائیل و اعمال آنهاست، چه کرده ایم؟ با این مبنا، آیا عملی به همان شدت و حدت گشت ارشاد در جامعه کنونی برای شناسایی مترفین بیشتر احساس می شود یا با همان ماموریت تلخی که در واقعیت می بینیم؟! ثم کان من الذین امنوا…

#نهی_از_منکر قسمت سوم

پ.ن : عزیزان از بازنشر مطلب خودداری کنید .

بی غیرت، بی حیا، فاحشه، منافق، مزدور، سگ باز، خائن، وطن فروش …

واژه هایی منفی در فضاهای مجازی که ذهن تنها با دیدنشان هم مکدر می شود! صفحاتی که با خوانش ترویج دین و سیره نبوی، اسلام ستیزی بنیادی تری از بسیاری بنیان افکنان، در پیش گرفته اند! مربیان و مبلغانی که سرمست از نادیده انگاری پیامدهای منفی احتمالی چنین ناواژه هایی، معنای السابقون السابقون را به اشتباه در این وادی قذف و افترا تعبیر کرده اند و خود و یارانشان را به عزای اسلام نشانده اند! … اصلا درست! گیریم که تمام فریادهای وااسفا اسلام هم درست. اما این قسم شیوه نهی از منکر در میان ناهیان پرمدعای امروز، در کجای کتاب مبین و سیره نبوی، چشم نوازی می کند؟! ترویج بی محابای این همه برچسب سب گونه نسبت به افراد، تنها بر مبنای تبیین ها و تحلیل های شخصی، در کدام گوشه از مکتب تشیع طنازی می کند که این همه را فریفته است؟! اذن کدام قاضی، قانون، شرع یا عرفی خدشه به عزت نفس و کرامت خدادای بندگان خدا را حلال شمرده است؟ استفاده ناروا از این القاب نادرخور، افاده کدام مقصود ما را می کند که ملکه همراهمان شده است؟ … به راستی چرا گاهی مصداق آیاتی نورانی چون إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ، را از خودمان دور می دانیم؟ بزه پوشی و اغماض و تسامح و تغافلی که در ازای پرده دری از گناهان توصیه شده است، با کدام مبنای شرعی یا جامعه شناختی ما رد می شود که این همه سرخوش از خوبی خودمان، گناهان دیگران را فریاد می زنیم؟ …

ای کاش کمی، فقط کمی، توالی فاسد چنین رویه ای را که به اذعان آیات الهی و اندیشمندان واقعی امروز، مکشوف شده، پیش خود مرور کنیم تا دریابیم نقش ما در وقوع برخی فواحش در جامعه، نه تنها از عاملین آن کمتر نیست بلکه گاه به علت اظهارنظرهای ناروا، عامل موثرتری می شویم در جهت دهی و سوگیری این خاطئین به جانب رفتارهای همنوایانه ی بیشتر با عنوان برچسب خورده و هم چنین قبح زدایی بیشتر از گناه در سطح جامعه و نهایتا تغییر سبک زندگی اسلامی جامعه… نهی منکری که خود اشاعه فحشاست ….

#نهی_از_منکر قسمت دوم

در هجوم هجمه اخبار گزینشی گروه های راست و چپ وامی مانم! از یک سو اصل گرایانی که پشتِ پرچم دین گرایی، نقدینگی عقده ها را به جای نقدِ عقیده قالب می کنند و از دیگر سو مصلحان متظاهری که برای نیل به مقصود و کسب وجاهت سیاسی، حتی سبّ و ناسزاگویی مومنین را حلال شمرده اند! در آخر هم ناسی که تکرار می کنند، تنها برای تندتر کردن تب همان کج راهه هایی که متقدمین در پی آن دویده اند! و در این میان، چه غربت بی صدایی دارد صراطِ مستقیم اسلام و آئینش در نقادی!¬ …

آیات قرآن در ذهنم نجوا می کند؛  یاایها الذین آمنوا لم تقولون مالا تفعلون ولاتقف ما لیس لک به علم و ان کثیرا لیضلون باهوائهم بغیر علم یا ایها الذین آمنوا اتقوالله و قولوا قولا سدیدا ادع الی سبیل ربک بالحکمه و الموعظه الحسنه و جادلهم بالتی هی احسن و الذین هم عن اللغو معرضون  و لا سبوا الذین یدعون من دون الله فیسبوا الله عدوا بغیر علم فقولوا له قولا لینا لعله یتذکر او یخشی  و …..

زبان جا می ماند از تبیین این همه اسّ و اصل مغفول و مظلوم میان ما مسلمانان پر مدعا! دلم کمی قول سدید و مصیب با بیانی لیّن می خواهد تا در پسِ علمِ رها از هواهای نفسانی و به دور از لغو و سب و هجر، جدال احسنی کند در ترویج حقیقت و تابش نورانی آن بر عقل های خفته در زیر سیاست مرگ زا! شاید تعبیر این رویا فقط در استجابت دعای اللهم عجل لولیک الفرج نهفته باشد … اللهم عجل لولیک الفرج …

#نهی_از_منکر قسمت اول