بی غیرت، بی حیا، فاحشه، منافق، مزدور، سگ باز، خائن، وطن فروش …
واژه هایی منفی در فضاهای مجازی که ذهن تنها با دیدنشان هم مکدر می شود! صفحاتی که با خوانش ترویج دین و سیره نبوی، اسلام ستیزی بنیادی تری از بسیاری بنیان افکنان، در پیش گرفته اند! مربیان و مبلغانی که سرمست از نادیده انگاری پیامدهای منفی احتمالی چنین ناواژه هایی، معنای السابقون السابقون را به اشتباه در این وادی قذف و افترا تعبیر کرده اند و خود و یارانشان را به عزای اسلام نشانده اند! … اصلا درست! گیریم که تمام فریادهای وااسفا اسلام هم درست. اما این قسم شیوه نهی از منکر در میان ناهیان پرمدعای امروز، در کجای کتاب مبین و سیره نبوی، چشم نوازی می کند؟! ترویج بی محابای این همه برچسب سب گونه نسبت به افراد، تنها بر مبنای تبیین ها و تحلیل های شخصی، در کدام گوشه از مکتب تشیع طنازی می کند که این همه را فریفته است؟! اذن کدام قاضی، قانون، شرع یا عرفی خدشه به عزت نفس و کرامت خدادای بندگان خدا را حلال شمرده است؟ استفاده ناروا از این القاب نادرخور، افاده کدام مقصود ما را می کند که ملکه همراهمان شده است؟ … به راستی چرا گاهی مصداق آیاتی نورانی چون إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ، را از خودمان دور می دانیم؟ بزه پوشی و اغماض و تسامح و تغافلی که در ازای پرده دری از گناهان توصیه شده است، با کدام مبنای شرعی یا جامعه شناختی ما رد می شود که این همه سرخوش از خوبی خودمان، گناهان دیگران را فریاد می زنیم؟ …
ای کاش کمی، فقط کمی، توالی فاسد چنین رویه ای را که به اذعان آیات الهی و اندیشمندان واقعی امروز، مکشوف شده، پیش خود مرور کنیم تا دریابیم نقش ما در وقوع برخی فواحش در جامعه، نه تنها از عاملین آن کمتر نیست بلکه گاه به علت اظهارنظرهای ناروا، عامل موثرتری می شویم در جهت دهی و سوگیری این خاطئین به جانب رفتارهای همنوایانه ی بیشتر با عنوان برچسب خورده و هم چنین قبح زدایی بیشتر از گناه در سطح جامعه و نهایتا تغییر سبک زندگی اسلامی جامعه… نهی منکری که خود اشاعه فحشاست ….
#نهی_از_منکر قسمت دوم
