در روزگاری که به تدبیر سیاست‌های شوم مروانی و به قَسر اختناق و خفقان حاکم در جامعه، تمام وجاهت علمی و دینی بسیاری عوام، بر توجه و تمرکز در تبیین مفاهیم شرک در عبادت و شرک در ذات و افعال، معطوف شده بود و غرق در استحاله‌ای فرهنگی، تمام اهتمامشان رعایت اخلاق فردی بود،
و در روزگاری که خواص، از وحشت مظان اتهام بغی و تقابل با حکومت‌های وقت، سر در گریبان و گوشه‌نشین حوزه فقاهت خود بودند، امام باقر علیه‌السلام، سیاست علمی خویش را در شکافتن حجاب دانش‌های بشری و مافوق آن، و مقابله با انحرافات فکری و عقیدتی فرق و نحله‌های سر راست کرده میان مسلمانان و تبیین اسلام راستین بر مبنای قرآن قرار داد و در بینشی سیاسی و در برخورد با دستگاه حاکم، مفهوم شرک در اطاعت و امتثال از جائر را در قرآن‌های غبار گرفته از جهل و خام اندیشیِ همین مردم، برملا ساخت ….
آری! به حق، باید امام باقر علیه‌السلام را آغازگر نهضتی بزرگ در میدان جهاد علمی و مبارزه سیاسی، توامان، تفسیر کرد …
شهادت پیشوای پنجم شیعیان، امام محمدباقر علیه‌السلام بر تمامی آزاداندیشان تسلیت باد … 
