گاهی رفتارهایمان بی‌شباهت به هنرنمایی‌های سر به هوای کودکان در بازی فوتبال نیست!

زمانی که توپ به آنها می‌رسد و مربی فرمان حمله‌ می‌دهد، همه به دروازه حریف هجوم می‌برند و وقتی در معرض حمله دستور دفاع می‌گیرند، همگی دیوار می‌شوند در برابر دروازه خودی!

…
کمی این طرف‌تر و در پرده‌ای بزرگتر، روزی رهبری جامعه از نفوذ فرهنگی، سند ۲۰۳۰ و سبک زندگی اسلامی می‌گویند و در ادامه وَه که چه همایش‌ها، نشست‌ها، گعده‌ها و سخنرانی‌هایی که در راستای تبیین این اشارات راهبردی، تشکیل نمی‌شود …
اما روز دیگر که از اقتصاد مقاومتی، برجام، الگوسازی علوم انسانی، ازدیاد جمعیت و … می‌گویند، باز شاهد اجتماع عظیم همه ظرفیت‌های جامعه  در پی تنویر همان قسمت از منویات رهبری می‌شویم که اشارات سابق را در بوته فراموشی رها کرده است …
و باز روز دیگر …
انگار میدان همان است و بازی همان بازی کودکانه!
 شتابزدگی و تدابیری کوتاه‌مدت و مسکن‌وار و پرهیز از تبیین طرح، برنامه‌ و راهبردهایی عمیق و سنجیده در بسیاری از حوزه‌ها چه توجیهی خواهد داشت؟! 
آیا هنوز در فهم ساده استراتژی و راهبردهای کلان وامانده‌ایم؟!
آیا هنوز تردیدی هست در شکست محتوم بهترین طرح‌ها در قالبی ناقص و ناپخته؟!
آیا هنوز زمان آرامش و خروج از وضعیت‌های اضطراری مفروض نرسیده‌است؟!
به راستی امروز چقدر از اشارت‌های رهبری در حیطه ضرورت‌های فرهنگی جامعه به سرانجام رسیده است؟!

…
گاهی تبادر استواری استراژی‌های اندیشه صهیونیزم به ذهن آزار دهنده است!!

متفکران و خاخام‌هایی که بیش‌از صد سال پیش، استراژی تسلط بر مراکز قدرت و ثروت و استبداد و استعلاء بر مردم جهان را در پروتکل‌هایی محرمانه امضا کردند و تا امروز، خرد و کلانشان بر سر همان عهد و میثاق دیرین ایستاده‌اند !

به راستی خرد و کلان جامعه امروز ما چه می‌کنند؟

…