وَهُوَ الَّذِی أَنْشَأَ جَنَّاتٍ مَعْرُوشَاتٍ وَغَیْرَ مَعْرُوشَاتٍ وَالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُکُلُهُ وَالزَّیْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَابِهًا وَغَیْرَ مُتَشَابِهٍ ۚ کُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَآتُوا حَقَّهُ یَوْمَ حَصَادِهِ ۖ وَلَا تُسْرِفُوا ۚ إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ

مصرف صحیح در نگاهی قرآنی و منطبق بر سبک زندگی اسلامی، معنایی جز بهره وری مناسب از مواهب الهی و منابع نعمت که خداوند به نحو مستقیم یا غیرمستقیم در اختیار بشر قرار داده است، نخواهد داشت. تمرکز رویکرد اقتصادی قرآن بر مفهوم حقیقی واژه اقتصاد به معنای میانه روی و اعتدال، سبب گشته تا تبذیر و اسراف به همان شدتی مردود و ممنوع باشد که محرومیت ارادی از نعمت های حلال در راستای آسایش و آرامش و کمال.

وَالَّذِینَ إِذَا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَلَمْ یَقْتُرُوا وَکَانَ بَیْنَ ذَٰلِکَ قَوَامًا

اتراف و کامرانی غافلانه قارون وار و رهایی در مستی نعمت های خدادادی، نه تنها پاسخ گویی در برابر خداوند را در پی دارد بلکه قوام جامعه انسانی در امور معیشتی را نشانه رفته و همگان را به آتش جهل متنعمان بی خرد خواهد سوزاند.

در این راستا تعلیم و تنبیه برای اصلاح الگوی مصرف در سطح خرد و کلان و با هدف بازگشت به آموزه های دینی، وجوب امر به معروف و نهی از منکر در عمل را زنده می سازد .

با عنایت به کارکرد بنیادین خانواده در شخصیت پروری فرزندان برای ورود به جامعه و نقش برجسته تربیتی مادر به عنوان الگوی رفتاری و اخلاقی ایشان، وظیفه دوچندان خواهران طلبه به عنوان مادر در وهله اول و مبلغ اصول تربیت دینی در مرحله بعد، آشکار می گردد. بی تردید آگاهی بخشی مادران در مورد نیاز به حفاظت از منابع طبیعی و مسئولیت فردی در قبال این مواهب الهی در کنار آموزش های عملیِ نمایانگر این ریزبینی و دقت در مصرف بهینه و بهره وری های عاقلانه، در منش و نحوه رفتار اعضای خانواده، بالاخص فرزندان موثر خواهد بود و تبلور تبلیغ و تربیت پیش گفته به بهترین نحو خواهد بود.