روزگار چندی است که حضور مستمر و پی‌گیر افرادی موسوم به سلبریتی در نازل‌ترین نوع آن، در رسانه‌های ملی، شائبه رویکرد شومی جهت مرجعیت این قشر نه چندان فرهیخته را به یقین تبدیل کرده است.

تغییر سلیقه عموم جامعه در پی این تدبیر جاهلانه! و عدم توجه به فردای فاجعه‌انگیز آن، مسئله‌ای نیست تا بتوان چشم بر عظمت این غفلت نامیمون بست.
الگو سازی از آنانی که اساسا هیچ شانیتی در الگوشدن برایشان متصور نیست و عرضه عمومی این قهرمانان کاغذی که هیچ بهره‌ای از تخصص و سابقه علمی و فرهنگی در پشت سر نداشته و تنها با اتکا بر سلبریتی بودن خود سخنوری می‌کنند، حرکت در بی‌راهه‌ای است که انتهایش هرچه باشد، تعالی و رشد جامعه در مسیر عدالت و آرمان‌های انقلاب نیست…

و در این میان افسوس از اندک رفیقان طلبه تازه کار، که چه ناشیانه، عوض مقابله با این سیاست‌های غلط عموم و سوءتدبیرهای خواص، خود نیز به سیاهی لشکری برای پیش‌برد این غرض، تبدیل گشته‌اند!
رفیقانی که یک روز سرخوش از حجاب یک سلبریتی، متعدد در ستایش او می‌گویند و روزی دیگر نگران از بی حجابی دیگری، تمامی این بندگان خدا را به سیلی فحش و ناسزا می‌رانند…
رفیقانی که روزی از نظر سیاسی و فرهنگی یکی از ایشان، به وجد می‌آیند و به پاس یکرنگی‌شان با جریان منظور نظر، مدام تکثرش می‌کنند و روزی دیگر از آن سلبریتی اپوزسیون با جریان حاکم، تبری می‌جوید و سطح سواد این قشر را یکسره تحقیر می‌کند…

بی‌شک تغییر گروه‌های مرجع در یک جامعه، از علما، متخصصان و روشنفکران، به گروه‌هایی که تنها تخصصشان خوب بازی کردن و یا خوب ورزش کردن است، و الگوسازی از این قشر در سیاست، فرهنگ و سبک زندگی، در بلندمدت به معنای سقوط تمامی ارزش‌ها و آرمان‌های مطلوبی است که درپی‌اش دویده‌ایم!

ای کاش کمی، فقط کمی، تدبیری باشد در این بی‌تدبیری عمومی مبتلابه!
ای کاش به جای همراهی، حداقل سکوت و بی‌توجهی باشد در جایی که توان مقابله سیاست‌گونه با ناهنجاری‌ها در ما نیست!

پی‌نوشت:
در آستانه ورود به ماه محرم، از مداحان و روحانیون سلبریتی غافل نشویم!!